رفیق کارگرمان احمد احمدی بوسجین نیز چون صدها کارگر دیگر از قربانیان جنگ ارتجاعی ایران و عراق بود که در دیماه سال 59 در جبهه آبادان به خون نشست. او از رفقای کارگر سازمان در کارخانه ایران ترانسفو زنجان بود، کارگر مبارزی که به آرمان والای طبقۀ خود و دیگر زحمت کشان عشقی بی امان و شوری بی پایان نشان می داد و لحظه ای در ارتقاء مبارزات کارگران کارخانه و آگاهی طبقاتی آنان از پای نمی نشست.
احمد در سال 1324 در خانواده ای متوسط در بوسجین از توابع اردبیل به دنیا آمد. تحصیلات متوسطه اش را در اردبیل به پایان رسانید و سپس برای طی دوران سربازی عازم روستاهای کردستان شد. دورانی که برای رفیق با آشنائی هرچه عمیق تر نسبت به ستم طبقاتی و ملی خلق مبارز کرد، همراه گشت و در پی همین شناخت بود که او همواره با دلی پر شور از جنبش انقلابی خلق کرد و مقاومت قهرمانانۀ آن در برابر سرکوب وحشیانۀ جمهوری اسلامی دفاع می نمود. صمیمیت و تحرک تحسین انگیز رفیق در مبارزات درون کارخانه و دفاع او از منافع کارگران پیوسته زبانزد همه بود.
زندگی و رزم اگاهانه و فداکارانۀ رفیق احمد، تجلّی مبارزات طبقه ای است که رسالت رهائی خویش و ستم دیدگان تاریخ را برعهده دارد و پرچم خونین نبرد طبقاتی را تا قلۀ رهایی بشریت از هرگونه ستم سیاسی و طبقاتی و تا طلوع خورشید بهروزی انسان ها، بر دوش می کشد.
دفتر یادبود جان باختگان راه کارگر 